Ik vond het sowieso wat rommelig allemaal. Te veel verhalen (personages) in te korte tijd. De musical vond ik het vreselijkst van alles. Ook lang niet alles is goed afgehandeld. Het kwam voorbij en dat was het.

Wat betreft Rory, ik vind het dus helemaal niet zo heel raar dat je op je 32e gewoon anders in het leven staat dan wanneer je nog studeert. We hebben haar altijd alleen maar op school gezien, zonder enige verantwoordelijkheid. Ze was al uit het veld geslagen toen Mitchum zei dat ze het niet in zich had en stopte met Yale. Dat gaf al aan dat ze niet heel sterk in haar schoenen staat. Maar als je studeert, hoeft dat ook niet. Alleen nu is er geen studie meer en heeft ze het zwaarder. En dat ze dan alsnog bij Logan terecht is gekomen vind ik dus ook niet zo heel vreemd. Dat ie verloofd is, is wel kut, maar goed, dat je die fout een keer maakt, wil niet zeggen dat jet het nooit meer doet... Ik zie het genoeg om me heen. One night stands, idem. Dat ze nu zwanger is, is ook totaal niet de control freak die we kennen. Maar goed, soms gaat het leven nou eenmaal niet zoals je wil.

Ik ben nooit een grote Rory fan geweest, dus misschien dat ik het daarom wat nuchterder zie.

Wat betreft L/L: altijd al geweten dat die 2 samen zouden eindigen. En het frustreerde me enorm om te zien dat ze nog steeds niet kunnen communiceren. Maar dat hebben ze nooit gekund, dus tja... En dat surrogaat verhaal was weer typisch zo'n ding dat Lorelai bang is dat Luke dat altijd al heeft gewild, maar door haar nooit heeft gekregen en dan gaat ze het hem forceren. Maar die man is gewoon gelukkig met haar. Das alles wat ie nodig heeft. Zijn rant was ook wel de beste van de hele serie.

Dat ze dan alsnog elopen vond ik echt te gek. Full circle. Reflecting Light. Ik heb nog nooit zo hard gejankt. Ik vond het alleen wel stom dat Michel en Lane erbij waren en Jess niet? Maar goed.